Molens in de Molenwaard

Rond der aarde

 

Als je hoog boven in een molen bent geklommen en je blik over de landerijen laat fladderen besef je dat de aarde wel degelijk een bol is. Je moet er geen hoogtevrees voor hebben, anders kletter je met de fotocamera en op je klompen dus wel een meter of 15 naar beneden. Het is een heel leuk gezicht de houten raderen en tandwielen in zo’n molen te zien draaien. Ze worden, om frictie te voorkomen met varkensreuzel ingevet. “Niets wat zo goed smeert op hout als varkensvet,” aldus de molenaar Cor. Ik zie en voel de molen werken. Zo’n molen leeft, kreunt en steunt als een oude taaie werkster boven naar bord prak. Klein, gezellig, knus, maar immer woekeren met ruimte. “Met ons zevenen, wonen we erin,” aldus Cor. Het is sfeervol in de molen.  In de kleine keuken wordt de koffie reeds gezet. Als je uit die kleine raampjes kijkt zie je mensen op het fietspad langs de molen rijden. De wind laat de wieken snorren en ik kan mijn voorstellen dat het in de winter erg tochtig en koud moet zijn in de openheid. Je moet er wel borsthaar voor hebben om molenaar te zijn, denk ik. En als vrouw flexibel en kunnen woekeren met ruimte. En als gezin, heel veel liefde voor elkander. Want elkaar ontlopen, nee, dat behoort niet tot de mogelijkheden. Bedankt Cor en ook je vrouw, want de koffie was erg lekker!