Dromen in de Molenwaard

Reusachtig dromen

 

“Dus Klaas Vaak bestaat ook al niet,” huilde ik mij in slaap. Ouders vertellen heel rare dingen aan hun kinderen. Waarom, is mij nog steeds een groot raadsel. De tanden fee. Welke zieke geest bedenkt zoiets? Wat heeft het voor educatieve waarde uw kind nachtenlang in angst te laten liggen in dat bedje met die eventuele komst van dat wijf wat dol is op loszittende melktandjes?

Sinterklaas was er ook zo eentje. Weer niet waar, toe maar. Toen er eentje viel, lazerde de rest vanzelf mee. Zie de Kerstman nog omgaan met ballen en al. Vrouw Holle, de kabouters, de feetjes en de elfjes, de spoken, weerwolven en zeemeerminnen, allemaal bedenksels van volwassen mensen. Nou, werk dat maar weer eens zonder kleerscheuren uit je kinderzieltje.

Daar ben je als kind je hele kleutertijd mee zoet om die hele rimram een plekje te geven die ze later definitief verliezen omdat het slechts schimmen bleken uit de geest van papa of mama.

Of zouden papa’s en mama’s ook niet echt bestaan? Zijn wij slechts een elektrische vonk, een beetje kortsluiting in de kop van een dromende reus? Heeft hij nachtmerries over oorlogen en geweld. Over ziekten en dood? Is het hele leven een grote droom. Spoedig zal hij ontwaken en Goddank alles weer normaal zijn….