Bosuil in de Krimpenerwaard

Ik heb er nog eentje waar ik mij zalig op heb uitgeleefd want ik ben van mening dat het juist "daarom" wel gaat binnen de fotografie. Het tasten naar de grenzen en het eroverheen wippen.
Deze bosuil zat jaren op een plekje hier in de omgeving, waar geen verdere details over verstrekt kunnen worden om de rust, mocht hij er deze winter weer zitten, niet te verstoren. Hoog in een oude dode boom, zeker 12 meter afstand moeten nemen. Kwam je te dichtbij dan draaide hij zich om en zakte verder het gat in en gaf je het nakijken. Zwaar olieverf filter wederom, maar uitgangspunt is en blijft een goede foto, anders kan je filteren tot je een ons weegt, het blijft knudde.
Over verstoren gesproken: ik heb wel eens mogen zien hoe de jonge uilen geringd worden, gewogen, opgemeten etc en geloof mij, dat is pas echt stresssss met hoofdletters. Werkgroepen uilen doen wel eens een beetje kinderachtig als het gaat om het op de foto zetten van een uil, maar ik heb zo het vermoeden dat er meer uilen overlijden en verstoord worden door de hedendaagse ringdrift, dan die paar fotografen die op 12 meter afstand een foto maken!